LESERBREV

Arvid Staupe: Opptak til siv.ing.-studiumet: Tid for tal og tiltak. (26.8.04, 21:10)

Kari Hag følgjer opp diskusjonen omkring den sterke nedgangen i søknad til sivingeniørstudiumet. Ikkje uventa viser ho til svak interesse for realfag i den vidaregåande skolen noko eg er einig i er svært sørgjeleg. Eg har tidlegare foreslått og prøvd tiltak for at dei som i ettertid ønskjer å fordjupe seg i realfag skulle få høve til det. Da kunne vi kanskje snu nokon som for sivilingeniørstudiumet i utgangspunktet er negativt, til noko positivt. Men ikkje meir om det her og no.

I mitt førre innlegg så peikte eg på at det har vore langt større nedgang i søknaden til sivingeniørstudiumet enn til ingeniørstudiane, og som kjend byggjer begge type studium på realfag frå vidaregåande skole. Da kan det ikkje aleine vere nedgangen i interesse for realfag som er årsaka.

Det overraskar meg at det er så enkelt å foreslå redusert opptak. Ei viktig oppgåve for NTNU er å dekkje behovet til samfunnet for sivilingeniørar. Tek eg mitt eige fagfeltet som døme, så har auken i studentopptak skjedd ut frå argumentasjon for samfunnet sitt behov på området. Argumentasjonen har bygt på ulike analysar og sjølv om dette fagområdet er noko i tilbakegong i augeblinken, så meiner ein at det langsiktige behovet er som før.

Eg vil tru at det same gjeld dei andre fagområda. Og samfunnet har ut frå argumentasjonen vore villig til å byggje ut NTNU for å løyse oppgåva. Vi har tatt på oss eit samfunnsansvar. Dette er i stor grad gjort ut frå våre eigne argumentasjonar. Da høyrast det noko ynkeleg ut, fantasilaust og tafatt å berre redusere opptaket når ein ikkje lenger berre tiltrekkje seg dei fagleg beste studentane.

Samfunnsbehovet er vel ikkje redusert på grunn av sterk nedgang i søknad til sivilingeniørstudiane. Det betyr at samfunnet da må få løyst oppgåvene sine på andre måtar, andre stader. NTNU kastar korta, vi trur i tilfelle at vi ikkje kan løyse oppgåva institusjonen er gitt.

Som eg framheva i førre innlegg, så lever vi i eit konkurransesamfunn og eg meine at vegen å gå er å satsa på kvalitet. Ikkje minst må vi satsa på dyktige og inspirerande forelesarar, og satsa på samarbeid. Vi må satsa på å lage eit svært inspirerande læringsmiljø og flagga det. For dei tilsette som er aktive i utvikling av læringsmiljø, må det telja med minst i den grad det gjer for forsking i dag.

Det er mykje snakk om dette, men lite synes å skje. Meir enn tidlegare treng vi å satse på utvikling av læringsmiljøet og honorera dei som er med på det. Eg har ingen tru på at gammeltida kjem tilbake. Det er NTNU som må tilpasse seg. Det burde ein ta som ei utfordring, ikkje som eit uoverkommeleg problem. Vi må sjå muligheiter.

Arvid Staupe